Co ja sobie za to kupię? Waciki?

Problem wydaje się trywialny, ale taki nie jest. Kiedy po pewnym czasie skończyły się moje drogocenne zapasy zaprzyjaźnonych i niezbędnych do życia, a także niesamowicie wydajnych okrągłych wacików udałam się na poszukiwania tego podstawowego produktu higienicznego. Kolejny raz przekonałam się, że otwartość przydaje się także w takiej sytuacji i nie należy nigdy zapominać o haśle: “porzuć wszystko to, co znałeś do tej pory”. Jakiekolwiek zakupy stają się wyzwaniem i na początku mojego pobytu trwały całe wieki. Niestety większość rzeczy należy wziąć do ręki i:

• przeczytać opis – to dogodna sytuacja, jeśli znajdziemy coś w zrozumiałym dla nas narzeczu,
• obadać zawartość organoleptycznie – jeśli chodzi o kosmetyki jesteśmy szczęśliwie otoczeni masą testerów od wszystkiego, gorzej jest czasem z jedzeniem,
• poprosić obsługę o pomoc – Tajwańczykom nie wypada niczego odmawiać, co najwyżej z rozbrajającym uśmiechem będą  mówili, że nie mówią po angielsku, ale wyciągną spod ziemi kogoś kto mówi, nawet angażując innego klienta w całość operacji.

Można jednak zostać pozytywnie zaskoczonym jakością nowych nabytków. Bohaterem dzisiejszego odcinka są więc “facial puffs”, czyli odpowiednik wcześniej wspomnianych wacików. Pominięte, przeoczone na sklepowej półce, a przecież takie oczywiste. Ładne, delikatne, w 100% spełniające swoje zadanie, bez zostawiania pyłków, bez rozwarstwiania. Wynalazek ułatwiający życie.

Nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać...