Z kamerą wśród zwierząt

Nie lubię zoo. Wszędzie unosi się specyficzny smrodek, a biedne zwierzęta siedzą zamknięte w klatkach. Mogę sobie tłumaczyć, że mają tam niezłe warunki, opiekę itd., ale i tak mam wrażenie, że strasznie się męczą, zwłaszcza jak ludzie wsadzają im aparaty niemal do gardeł.
Singapurskie zoo znajduje się na północ od miasta i jest ogromnym ogrodem, którego przejście zajęło nam parę ładnych godzin. Ku naszemu wielkiemu zaskoczeniu i wbrew warunkom klimatycznym - nie śmierdzi! Wprowadzono tam ciekawe rozwiązania, dzięki którym prawie nie ma klatek, tylko wygrodzone tereny zapewniające bezpieczeństwo ludziom, albo pomieszczenia osłonięte szybami. Powierzchnia wybiegów jest bardzo duża, a przestrzeń pomiędzy porasta gęsty las. Również odległości między poszczególnymi grupami zwierząt są znaczne, po zoo krążą nawet meleksowate kolejki. Przygotowano też sporo ciekawostek - tablic z informacjami na temat danego gatunku, eksponatów w stylu koła ratunkowego, którym bawił się tygrys (nie skończyło się to dobrze dla koła), czaszek, skór i zębów, a także atrakcji dla dzieci - filmów przyrodniczych, czy przejażdżki na słoniach.
Jedną z największych atrakcji zoo są białe tygrysy, czyli rodzeństwo z mutacją genetyczną. Mają białe futro w czarne paski, niebieskie oczy i różowe poduszki łap. Niestety podczas naszego pobytu pandy pojechały w odwiedziny do innego zoo, ale prędzej bym się nastawiała na oglądanie ich na Tajwanie niż w Singapurze.

Latający kot. Nietoperz o rozpiętości skrzydeł ok. 2m.